คนเปียกฝนกลางสายลมหนาว by ศิวพร ไตรภพ

บ้านที่ไม่มีคนอยู่ มันดูเหงา ใจที่ไม่มีคนอยู่ มันก็ดูเศร้า

แม่ถามหลายครั้งหลายรอบ เมื่อไหร่จะย้ายไปอยู่ด้วยกันซะที
เรายังอิดออด อ้างนู่นนี่ แล้วก็แค่ ได้แต่วนเวียนไปกลับอยู่อย่างนี้

ร่องรอยของความทรงจำเก่า ๆ ยังอุ่นอวลและหอมหวานอยู่เสมอ
ไม่ว่าจะมองไปตรงไหน หรือหยิบแตะไปในทิศทางใด
ก็ล้วนแล้วแต่ .. ที่จะมีความคิดถึงแทรกตัวอยู่เต็มไปหมด

ภาพของเค้าคนนั้นกับฉัน ที่ร่วมชีวิตกัน
มันยังมีกลิ่นของความนึกถึง
ก็ ยังเห็น เป็น ความคิดถึง

เคยมีใครคิดเหมือนเราบ้างไหมว่า
หากวันหนึ่ง คนที่เรารู้จักกลับมา แล้วจะหาเราไม่เจอ

เลยทำให้ยังไปไหนไม่ได้เสียที



By ศิวพร ไตรภพ