เซ็งเป็ด3

"หลับสบายมั๊ยหล่ะ ที่รัก" ผมจี๊ดไปถึง โสตประสาท กระกทั่งกับฆ้อน
กรดิกชนกันดิ๊กๆ
    "กรูอุตส่าห์เห็นเมิงเป็นเพื่อน คิดไว้ใจ เมิงนี่มานเลวสาดดด กรูเป็นผู้ชาย
เมิงก็เป็นผู้ชาย เมิงมันวิปริตผิดเพศ เลวอย่างงี้กรู มิน่าพ่อเมิงถึงไม่เอา"
    "ปั๊ก".........เลือดออกเลยครับ ผมโดนมันชกปากอ่ะ ตกใจดิครับ
ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ
    "เมิงพูดอย่างงี้ได้ไง ทำไมเมิงพูดอย่างงี้ เมิงเมาอ๊วกใส่ตัวเมิงเองใส่กรู
ใส่รถกรู กรูหามมาบนห้อง ถอดเสื้อให้ เช็ดอ๊วกที่กางเกงให้ โน่น แหกตาดู
เสื้อเมิงแขวนอยู่โน่น อ๊กวเมิงกรูไม่เคยรังเกียจ
แต่กรูรังเกียจคำที่เมิงพร่ามออกมาเมื่อกี้ ..........กรูจะบอกอะไรให้
ต่อให้เมิงนอนแก้ผ้ากรูก็ทำอะไรเมิงไม่ได้........เพราะกรูทำไมเป็น"
    ฟังแรกๆสำนึกครับ มาเกือบหลุดหัวเราะเอาตอนที่มันบอกว่าทำไม่เป็นนี่แหละ
ต้องกลั้นไว้แทบตาย
    พูดจบมันเดินชนผมโครมใหญ่ก่อนหายไปในห้องน้ำ
    .....................

ผมตัดสินใจนั่งรอมันอยู่ในห้องเพื่อรอเคลียร์กับมัน เพราะใจยังรู้สึกผิด
ไม่ได้รู้สึกผิดที่ตบหัวมันหรอกนะ
แต่ผิดที่พูดเรื่องพ่อมันอย่างนั้น...........ระหว่างที่นั่งเอาน้ำแข็งประคบปาก
ในใจก็คิดทบทวนอะไรไปเรื่อยเปื่อย
........ที่ผ่านมา ถึงผมจะรำคาญมันบ้าง
หงุดหงิดบ้างและก็ขยะแขยงเป็นบางครั้งด้วยก็เถอะ
แต่ผมยอมรับว่าอยู่ใกล้มันแล้วสบายใจ
อุ่นใจด้วย(เคยมีปัญหากับมอไซค์รับจ้างหน้าซอยบ้านมัน.....โทรกริ๊งเดียว
ลงมาเคลียร์ให้ มอไซค์จ๋อยไปเลย)
มันไม่เคยทำให้ผมเสียความรู้สึกนะ(มันจะเสียใจเพราะผมมากกว่า) เอาใจใส่
เพื่อนผมคนอื่นที่ผมดีกับมัน
มันยังดีไม่เท่ากับที่เพื่อนคนนนี้ดีกับผมเลย.....คิดแล้วก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่พูดไม่ดีกับมันเมื่อกี้
"เอา...ประคบปากไว้ เดี๋ยวเจ่อ กรุไม่อยากโดนแม่เมิงด่า"
มันยื่นผ้าห่อน้ำแข็งมาให้ แล้วก็เดินออกไปนอกระเบียง
"กรู ขอโทษ" ผมตะโกนบอกมัน
.................มันยังคงเงียบ เหมือนโกรธ..เล่นตัว

" กรูขอโทษ เมิงได้ยินป่าว"
"ได้ยิน"
..........
.............
.........
...........
..........
............มันก็ยังเงียบอยู่
"แล้วเมิงจะให้กรูทำไง"
"กรูไม่อยากให้เมิงพูดเรื่องพ่อกรูอีก กรูเจ็บพอแล้ว เข้ามั๊ย"
"เข้าใจ" ผมพนักหน้า งึดๆ
.................มันลงมานั่งข้างๆ ผมหล่ะกลัวใจมันจริงๆ แต่มันคงไม่ทำอะไรหรอก
เพราะมันทำไม่เป็น อิๆ...
"เจ็บมากป่าว ไหนกรูดูสิ" มันจับที่หน้าผมดูผลงานที่มันทำ
"เจ็บสิแมร่ง โอ้ย เมิงจะเอานิ้วจิ้มกรุทำหอกอะไร เจ็บโว้ย"
"กรูขอโทษนะ กรูทำเมิงเจ็บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก หายกัน"
"งั้นกรูกลับบ้านก่อนนะ เจอกันที่ทำงานตอนเย็นโว้ย"
ผมลามันก่อนเดินออกมา มันเดินมาส่งที่หน้าประตู
"อ้าว ไม่ไปส่งกรูหน้าปากซอยแล้วเหรอ ไม่กลัวกรูโดนวินมอไซค์ตืบเหรอ"ผมแซว
"ไม่อ่ะ กูของีบสักเดี๋ยว เมื่อคืนแมร่งสาดที่ไหนไม่รู้ทั้งกรน
ทั้งพร่ามจนกรูนอนไม่ได้
.................แหะๆ กรูเอง...............

เดินลงมา ผ่านรถที่มันจอดไว้ ชะโงกหน้าไปดู ย้อนรอยที่ทำไว้เมื่อคืน
ปรากฎว่าสะอาดเอี่ยม แสดงว่ามันกินไป เอ้ย..เช็ดไปแล้ว
เมื่อคืนคงเช็ดอ๊วกกรูทั้งคืน สะใจ 555 กรูบอกแล้วว่า กรูไม่กินเหล้า
ยังจะพากรูไปกิน ดี สม...
..........สักแป๊บครับ ยังไม่ทันถึงบ้านดี มันโทรเข้ามือถือ ตอนแรกว่าจะไม่รับ
เพราะเอียนมันเต็มทีอยู่กับมันทั้งคืน
" เออ เฮ้ย กรูจะโทรมาย้ำกับเมิง เมิงอย่าบอกแม่เมิงนะว่า โดนกรูชกปาก"
"เออ แต่เมิงต้องเล่าให้กรูฟังให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน"
แล้วมันก็เริ่มเล่าตั้งแต่ที่คุณๆท่านๆชาวพันทิพย์ได้อ่านมาข้างตนนั่นแหละ
"เมิงถอดเสื้อกรู แล้วเมิงทำอะไรอีก"
" กรูก็เช็ดตัวให้เมิง เช็ดหน้าให้เมิง แล้วก็เอาเสื้อเมิงไปเหยีบน้ำตากให้"
"แค่นั้นจริงๆเหรอวะ"
"เอ่อ อืม ..."น้ำเสียงมีเลศนัย "กรุแค่นอนกอดเมิง....เอ่อ .....ก็เมิงนั่นแหละ
เอาหมอนข้างกรูไปขี่ กรูนอนไม่หลับถ้าไม่ได้กอดหมอนข้าง
กรูก็เลย.......กอดเมิง"
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ " ไอ่ เอ้ย" มันวางโทรศัพท์ทันที ผมว่าแล้ว คนอย่างมันไม่ดีจริงหรอก
แต่จะว่าไปก็อุ่นดีเหมือนกันนะ อ้าว อิๆ............

ตอนเย็นวันนั้นผมขับรถไปทำงานเข้ากะดึกตามปกติ
สักพักก็มีเพื่อนที่ทำงงานสายการบินแถบตะวันออกกลางสายหนึ่งโทรมาบอกว่า
เค้ากำลังจะรับสจ๊วต.......
.............ฟังแล้วก็อืมมม น่าสนนะ แต่ว่าต้องไปอยู่ประเทศเค้า ยังไงดี
คุยกันไปคุยกันมาพอพูดเรื่องเงินตาโตเลย เอาก็เอาลองดู
............ผมเก็บเรื่องสมัครงานใหม่ไว้ไม่บอกใครแม้แต่มัน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก มันอีกแล้ว แมร่งงงง....
...." ถึงบริษัทยัง รอกรูด้วยนะ"
"ทำไมต้องรอว่ะ กรูไม่เข้าใจ"
"เอาเหอะ เมียรอผัว มันจะอะไรนักหนา"
"เมียกับผีเมิงอะสิ ใครเป็นเมียเมิง"
"แหมไม่ต้องอายหรอก ดูสิหน้าแดงเป็นตูดลิงแสมแล้ว คริๆ"
มันรู้ได้ไงว่าผมหน้าแดงว่ะ
"แค่ได้นอนกอดกรู เมิงเรียกกรูเมียเมิงแล้วเหรอ ว้าฮ่าๆๆ
ถ้ากรูยอมเป็นเมียเมิงจริงๆ เมิงจะทำเป็นเร้อ" ผมท้าทาย


"เอ้ย ที่กรูไม่ทำเมิงไม่ใช่ทำไม่เป็นหรอก แต่กรูไม่อยากทำเท่านั้น
กรูอยากให้เมิงยอมสยบกรูด้วยใจโว้ยยย.....ลองเมิงได้กับกรุนะ
ขี้คร้านแมร่งจะสะกิดกรูทั้งคืน
ทีนี้แหละถึงตากรูเล่นตัวมั่งเมิงอย่ามาว่ากรูแล้วกาน"
"อุบาทว์โคตรนะเมิง พอเหอะ กรูขีเกียจอ๊วกใส่รถกรู เก็บไว้อ๊วกใส่รถเมิงดีกว่า"
ตาผมเหลือบไปเห็นร้านขายน้ำเต้าหู นึกได้ว่า
มันคงไม่ได้ซื้อมาหรอกเพราะว่าตื่นเอาเย็นร้านหน้าซอยมันคงวายไปแล้ว
"น้ำเต้าหู ถุงนึงครับ" ในใจคิดจะกินเอง แต่ก็นะ
" เอ่อ ป้า เอาอีกถุงครับไม่หวาน" มันกินไม่หวาน เศษเงิน
5-10บาทซื้อไปให้มันเห้อะ คิดในใจ....
..............................................................
ผมมายืนรอมันหน้าบริษัท
ตอนนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเชื่อมันด้วยก็ไม่รู้ มันบอกให้รอ
ก็รอ...เชื่อง!!!!
สักพักรถฮอนด้าร้ายๆ(ผมเรียกว่าอิฮ้อนด้าร้าย) ก็มาเทียบ
"ทำไมไม่เหยียบตีนกรูไปเลยวะ อีกนิดเดียว" ผมพูดประชดเพราะเห็นว่าเกือบชนผม
มันเปิดประตูใหม่สตาร์ทรถ ทันที
"เมิงทำอะไร สาดดด"
"อ้าว เอี๊ยก็เมิงให้กรูเหยียบตีนให้อ่ะ อะไรของเมิง เอาแต่ใจจริงๆ"
ผมส่ายหน้าทันที ไม่รู้ว่า ซื่อ หรือบื่อกันแน่
" เอากรูซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก"
ผมยื่นน้ำเต้าหู้ให้มัน มันทำท่ายังกะเห็น ซีดานมายืนอยู่ตรงหน้า(มันบ้าซีดาน)
" เมิงซื้อน้ำเต้าหู้ให้กณุเหรอ" มันทำท่าบีบน้ำตาด้วยความตื้นตัน
"เวอร์ๆ ไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวกรูก็เทให้หมาแมร่งแ**กเลย มันรีบคว้าไปทันที
"เมิง กรูไม่กินนะ กรูจะเก็บไว้จนมันเป็นเต้าหู้แล้วเอาไปตั้งบนหิงบูชา"
........................ส้นทีน.........................
............................................................
" วิ๊ดวิ๊วๆ คู่รักยม ขย่มโลก" เสียงพี่เต้ย หัวหน้า แมร่งแซวมาแต่ไกล
ผมรีบฉีกรัศมีออกมาจากที่เดินข้างมัน ฉิ่งไปเดินคนละข้างทางด้วยความอาย
ในใจก็ก่นด่า ขย่มบ้านเมิงสิ ไอ่พี่เต้ย ()ไม่กล้าด่าออกเสียงกลัวโดนไล่ออก


"อย่ามาแซวเมียผมนะพี่ เดี๋ยวโดน พี่ก็พี่เหอะ ผมไม่ไว้หน้านา"
มันรีบเสียบทันทีที่เห็นจังหวะ สมแล้วที่เป็นแฟนบอลฝรั่งเศส
เสียงโห่รับจากพวกบ่างทั้งหลาย แฮ้วขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
อีเย็นอย่างผมรึจะทนไหว รีบฉิ่งไปห้องอาหารด้วยความละเหี่ยวใจ............
"แมร่งขึ้นมาแ**กไม่รอกรู ชาติหน้าเกิดเป็นหมูร้อยชาติ"
"ตามกรูมาทำไมอีก กรูอายคน เมิงไปนั่งโต๊ะอื่นไป ชิ่ว" ผมโบกมือไล่หยอย
"ไอ่สาดดด เมิงกล้าไล่ผัวเมิงเหรอ"
"ไอ่เอี๊ย คำก็ผัว 2คำก็ผัว กรูอายคนเค้าเมิงรู้มั๊ย ไอ่ชิบหา...ย"
มันเงียบ.................
..............
...........
...................
.....................
..................
..............
"นี่...(มันเรียกชื่อผมครังแรกในรอบปีมั้ง) เราว่าเรามาพูดกันเพราะดีกว่ามั๊ย
ผัวเมียเค้าไม่พูดคำหยาบต่อกัน มันเป็นลางไม่ดี"
ผมไม่พูดอะไร ตักข้าวใส่ปากต่อ เพื่อนที่มาทีหลังเดินถือจานข้าว
หัวเราะกระซิกๆไม่มีใครมานั่งร่วใต๊กับเรา 2คนเลย
"ว่าไงครับ ผมว่าเรามาพูดดีๆเพราะๆกันดักว่ามั๊ย"มันว่า
"เรื่องของเมิง"......
"นี่ผมรู้ว่าคุณ..(ชื่อผม)..ชอบกินไข่ อ่ะผมให้"
.................
"ทานน้ำอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำ........อ่ะไม่ตอบงั้นเอาน้ำโอเลี้ยง
เดี๋ยวมานะจ๊ะ" มันพูดนะจ๊ะอีกแล้วหลังจากที่หายไปนานเป็นชาติ
ผมนั่งทานอยู่แป๊บนึง
โทรศัพท์จากเพื่อนก็โทรมา....ผมลุกเอาจานไปเก็บแล้วก็ออกไปเลย
เพื่อนบอกวันที่สายการบินตะวันออกกลางตจะสมัคร ประมาณกลางกรกฏาคคมพอดี
ให้ผมเตรียมตัวไว้ ผมก็อืมๆลองดู.........
...........................................................................
".....(มันเรียกชื่อผมทางวิทยุ)" เพราผมออกมาทำไฟล์แล้ว
"ว่า ว่า" ผมตอบวิทยูไป
" ไอ่สาดดด ทำไมไม่รอกรู ไอ่เวร เดี๋ยวเจอกรูเมิงตายแน่สาดดดด"
แมร่งผมหน้าชาเลย มันวิทยุมาคนได้ยินกันทั้งบริษัทแน่ๆ
ส่วนใหญ่เค้าใช้เรื่องงานเท่านั้น สักเดี๋ยวใจพี่เต้ยวิทยุแซว
"เฮ้ย เรื่องผัวเมียเอาไว้ก่อน เอางานก่อน ไอ่...เมิงอย่าเล่นมันถึงตายนะเว้ย
เอาพอหลาบจำ" แล้วก็หัวเราะ.....สักพักเพื่อนร่วมงานคนอื่นเอาอีก กดวิทยุพูดอีก
"ถ้าพรุ่งนี้ไอ่...มันลาให้ไปหาที่ห้องไอ่..ได้เลย ผมว่าตายคาห้อง
555"สนุกกันจัง..........

ผมบึ่งรถจากสนามบินเข้าออฟฟิส เจอมันนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าออฟฟิส
"ไหนเมิงบอกจะพูดกับกรูเพราะๆไง ดีแตกเหรอ" ผมรับใส่กอ่นที่มันเล่นผม
" คนอย่างเมิงพูดดีได้ไม่นาน" แล้วมันก็ลุกขึ้นลากมือผมไป ในรถตู้
"เมิงฟังกรูนะ กรูรู้ว่าเมิงรู้ ว่า กรูคิดยังไงกับเมิง"
"อะไรเมิงเนี๊ยะ ไม่ต้องมานั่งใกล้กรูก็ได้" ยิ่งว่ามันเหมือนยิ่งยุ
"อ่ะ เมิงมานั่งตักกรูดีกว่ามั๊ย" ผมถ้าอีกครั้ง
"ไม่ต้องเฉไฉ กรูถามเมิงคำเดียวว่าเมิงรู้สึกยังไงกับกรู"
สีหน้ามันเอาจริงครับงานนี้ ผมนั่งแคะเล็บก้มหน้า
ในรถตู้เงียบได้ยินแต่เสียงแอร์
"เมิงเป็นเพื่อนกรูคนนึง" ผมว่า
"แค่เพื่อนเหรอ......เท่านั้นเองเหรอ"....
......มาถึงตอนนี้นะครับ ผมยอมรับว่าผมกลัวทำร้ายจิตใจมัน
ความรู้สึกผมจริงๆคือมันเป็นเพื่อน เพื่อนที่พิเศษ แต่ไม่ใช่คนพิเศษ
มันมีค่ามากกว่าเพื่อนธรรมดา จะให้ผมกอดมันก็ได้ จูบมันก้ได้
แต่ผมไม่รู้สึกอะไรมากกว่าเพื่อนที่พิเศษ
แต่ว่า..........ไอ่เพื่อนพิเศษมันพิเศษแค่ไหนนั่นคือสิ่งที่ผมไม่รู้
"ช่ายเมิงคือเพื่อนกรู แค่เพื่อน".....มันนิ่งไปเลยอ่ะ เงียบไปเลย
ผมเองก้กระอักกระอ่วนใจเหมือนกัน
"ไม่เป็นไร ตอนนี้เมิงคิดว่ากรูเป็นแค่เพื่อน
แต่กรูเชื่อสักวันกรูจะเป็นมากกว่านี้เว้ย เมิงคอยดู"
แล้วมันก็กรธโดดผลุงออกจากรถตู้ไป ปล่อยให้ผมนั่งงง อะไรของมันเนี๊ยะ
นึกว่าจะสำนึก เวร!!!!
.....................................................................
ช่วงหลังจากนั้น ผมทุ่มเทกับเรื่องสมัครงานใหม่มาก อ่านภาษาอังกฤ
และก็ฝึกสัมภาษณ์ทุกคืน แล้วพอดีช่วงนั้นเสก็ตเราไม่ตรงกันมันเข้าดึก
ผมขอพี่เต้ยเข้าเช้าเพราะกลางคืนผมจะอ่านหนังสือ
"แมร่ง พี่เต้ย ย้ายเสก็ตผมไปเช้าด้วยเส่ นะพี่" มันตื้อพี่เต้ย
"ไม่ได้ เมิงไปอยู่เช้าหมด ปล่อยเด็กใหม่ให้อยู่บ่ายเละหมด"
"โห่ พี่นะๆๆๆๆ " มันเข้าไปบีบไหล่พี่เต้ย ผมนั่งมอง ส่ายหัวด้วยความระอา
"ไม่ได้เว้ย กรูละเซ็งผัวเมียคู่นี้จริงๆ"
...........................................................................
วันสมัครงานวันแรก ผมลางาน วันโทรมาแต่เช้า
"เมิงลางานไปไหน" ผมบอกว่าพอดีจะไปต่อใบขับขี่ มันก็อือๆๆ
เล่าเรื่องที่มันเจอตอนผมไม่อยู่ เจอคนนั้นคนนี้ แอบขโมยกินโน่นกินนี่ผมก็ฟังๆ
วันนั้นผมสมัครงานเสร็จประมาณเกือบ 6 โมงแล้วหล่ะ
ขับรถออกจากโรงแรมเห็นร้านขายเต้าหู้ ใจนึกถึงมันพิกล....

ผมไม่เจอหน้ามันเลยเป็นอาทิตย์ เพราะกลางคืนผมอ่านหนังสือ ปิดโทรศัพท์
กลางวันทำงาน ห้ามพกโทรศัพท์ นอกจากวิทยุ....ชีวิตมันหลวมๆยังไงไม่รุ
...........................................................
เพื่อนโทรมาบอกว่าผมผ่าน นัดสัมภาษณ์อีกอาทิตย์นึง
อืมมมใกล้เข้ามาแล้ว...ผมคิดในใจ...แต่ตอนนั้นมันก็ว้าวุ่นนะ
มันเหมือนมีผีเสื้อมาบินว่อนอยู่ในท้องบอกไม่ถูก แต่ที่รู้คือ
ไม่อยากจากไอ่...ไป กลัวไม่มีใครกวนประสาท
.......................................................................
10 โมงเช้าวันเสาร์....
"เป็ดๆ(สมมุติว่าผมชื่อเป็ดไปเลยแล้วกันนะ จริงไม่ใช่นา) ลูก...โทรมา"
ผมลุกไปรับโทรศัพท์
"เออ ว่าไง"
"กรูคิดถึงเมิงว่ะ ไม่รู้เป็นบร้าอะไร"
"กรูบอกให้มั๊ย ก็เมิงเป็นบร้าไง ไอ่บร้า มีอะไร"
"วันนี้ไปจตุจักรกันนะ"
"ไม่เอากรูมีธุระ"
"อีกแล้ว ตามใจ กรูก็แค่ลองชวนดู แค่นี้แหละ" จ๋อยไปเลย สมน้ำหน้า
ผมอาบน้ำกะว่าจะอ่านหนังสือต่อที่บ้าน
อาบไปอาบมาทำไมมันนึกถึงหน้าไอ้แมงวันก็ไม่รู้(รู้แล้วว่าหน้ามันเหมือน อ๊อฟ
ปองศักดิ์)
ต่อไปเราก็คงเจอกันน้อยลงหรือไม่ก็...............................จะไม่ได้เจอกันอีกเลย
" เออ เมิงจะไปจตุจักรอีกรึป่าว"
"ไม่แล้วว่ะ กรูไม่มีเพื่อนไป" อืม น่าสงสาร ณ บัดดล
"กรูไป ไปป่าว"
"อะไรเมิงหาไอ่เฮี้ย...กรูเดาใจเมิงไม่ถูกแล้วสาดดด"
"จะไปไม่ไป" ผมยื่นคำขาด
"ไป" มันกระแทกเสียงเหมือนโดนบังคับ
สรุปวันนั้นทั้งวันผมกับมันได้ไปเดินหัวดำอยู เจเจ

วันพุธผมหยุด เลยได้ทีแว๊บไปสัมภาษณ์งานมา ก็เรื่อยๆไม่มีอะไร
เพราะไม่คิดว่าจะได้อยู่แล้ว เสร็จจากภารกิจก็เกือบค่ำ
แล้วก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย จนกระทั่งเมื่ออาทิย์ที่ผ่านมา ผมได้รับโทรศัพท์ว่า
.............ผ่านสัมภาษณ์ครับ นัดตรวจร่างกายรอคอนเฟิร์มอีกที
......ผมดีใจลิงโลด กระโดดโลดเต้น วิ่งไปกอดแม่บอกว่า
ได้เป็นสจ๊วต....แล้วหล่ะแม่ แม่ก็ดีใจด้วย เพราะรู้ว่านี่คือความฝันของผม
"แล้วโทรไปบอกลูก.....หรือยัง" ผมสะดุดทันทีเลยอ่ะ
เพราะว่าดีใจจนลืมนึกถึงมันไปเลย
"ยังแม่ เดี๋ยวโทรบอกมันทีหลังก็ได้"
ผมเดินขึ้นห้องไปด้วยความหงอยเหงาในใจแปลกๆ เมื่อกี้ยังดีใจอยู่เลย
แต่ทำไมตอนนี้มันเคว้งๆยังไงไม่รู้ ผมยอมรับว่าผมนึกถึงมัน
เดินวนไปวนมาในห้อง........
อยู่ดีๆ ผมหยิบโทรศัพท์ โทรไปหามันเฉยเลยเหมือนคนโดนยาสั่ง
พอได้ยินเพลงเรียกเข้าผมกดวางทันที(อีกแล้ว...เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรทำ)
ไม่นานเกินรอ มันโทรกลับมา แต่ผมดิไม่กล้ารับ รอจนมันต้องโทร 2ครั้งน่ะ
"เออ มีอารายยย"เสียงมันง่วงนอน
"ปล่าว มือกรูไปโดน..โทดที"
"เฮี้ย......" ตู๊ดๆๆๆๆๆ แหะๆมันวางหูใส่ผม
ผมยังคงกระวนกระวายใจไม่หาย เดินไปเดินมา สุดท้ายก็โทรไปหามันอีกที
"อารายเมิงอีก อยากเป็นเมียกรูเหรอ เดี๋ยวแมร่งจัดให้ชุดใหญ่เลย สาดดดด
กูจาน้อนนนนนนนน" มันลากเสียงสูง
"เออ เมิง .....เมิงมานอนบ้านกรูมั๊ย....." กรึ๋ยๆๆๆพูดไปแล้วทำไงดีหว่า.....
"จริงเหรอ มันทำเสียงตื่นเต้น เออ กรูไป กรูออกไปตอนนี้เลยนะ"
"เออ ตามใจเมิง แม่กรูให้ชวนนะ อย่าคิดว่ากรูอยากให้เมิงมานอนด้วย"
โบ้ยไปให้แม่เลยงานนี้อิๆ.............


พอดีผมเล่าไปเกินกว่านี้นิดหน่อยแล้วหล่ะครับ แต่มันหายไปแล้ว
บางท่านอาจได้อ่าน แต่บางท่านยังไม่ได้อ่าน แต่มันไม่ได้มีสาระอะไรทั้งสิ้น
ไม่ต้องกังวลไปครับ.......
...............................................................
หลังจากที่ผมโทรไปตามมันมานอนเป็นเพื่อนที่ห้อง
มันก็มาอย่างรวดเร็วในชุดนอนเตรียมพร้อม
มืออีกข้างหนีบหมอนเน่าที่มันคอยเอาวิสัญญีตัวเอง เพื่อจะให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น
(แต่กรูไม่ได้อยากโดนดมยากับเมิงด้วยนิ)
หลังจากที่มันทักแม่ผมซึ่งนั่งดูอุ้มรักเรียบร้อย
พร้อมกับทำฉอเลาะ(ซึ่งผมเล่าในตอนที่หายไป)
ผมก็ลากมันขึ้นมาบนห้องผมเป็นอันสำเร็จ
"โห นี่ห้องเมิงเหรอ ไมน่านอนจังวะ" ตุ๊บ กรูยังไม่เชิญเมิงนั่งเลย
เมิงเล่นกระโดดลงบนเตียงกรูเลย
"นี่รูปเมิงตอนเด็กๆเหรอ"
"อย่าเล่นได้มั๊ย เดี๋ยวกรูก็ไล่แมร่งไปนอนโซฟาอีกหรอกสาดดด"
ปกติถ้ามันนอนที่บ้านผม มันจะนอนเฝ้าหมาที่โซฟา
"แมร่ง งกว่ะ ใจน่ะ อย่าแคบ เข้าใจมั๊ย ใจน่ะ" มันเอามือจิ้มที่หน้าอกผม
"ว่าแต่ตอนเด็กๆเมิงหน้าเหมือนลิงถือลูกท้อนะ"
"เออ ขอบจายยย...กรูไปอาบน้ำก่อนนะ"
ผมจัดแจงหยิบผ้าเช็ดตัว เสื้อ กางเกง ไปเปลี่ยน ในห้องน้ำ
"ถอดตรงนี้ดิ ไม่ต้องอายกรูหรอก ผู้ชายด้วยกัน กรูไม่ถือหรอก" มันยิ้มแสยะ
"แต่กรูถือ ไอ่สาด อย่าหื่นนักสิว่ะเมิง ถ้าหื่นนะ ว่าวออกซะมั่ง"
"เมิงช่วยกรูสิ กรูเบื่อ" "ไอ่เเยดเป็ด
.........................................................
ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ เสียงมันก็ตะโกนถามเป็นระยะๆ
"นี่รูปใครว่ะ"
"นี่ถ่ายที่ไหนเหรอ"
"ครอบครัวเมิงอบอุ่นดีนะ กรูอิจฉาว่ะ
ให้กรูเป็นลูกแม่เมิงคนดิ.....เป็นลูกเขยนะ"
...................
...........
........
.......
......
....
...
..
.
"ทำอะไรอยู่ทำไมเงียบ ว่าวอยู่เหรอ........" ปังๆๆ เสียงมันเคาะประตู
"เปิดประตูดิให้กรูช่วย"
.......................
.......................
โครม ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!! ผมเปิดประตู เอาขันตักน้ำรดหัวมัน
"ว้าฮ่าๆๆๆๆ" หัวเราะอย่างบ้าคลั่งทะเลเดือด
"เมิง กรูเปียก" เสียงมันกัดฟันกรอดๆ ผลั่วะ มันดันประตูเข้ามา
แล้วก็ปิดปัง......เอาตายอ่า กรูหาเรื่องแล้วมั๊ยหล่ะ
..............................
.......................
...................
ผมติดอยู่ในห้องน้ำกับมัน 2 คน ใจแมร่งโคตะระสั่นเลยตอนนั้น สั่นกลัวนะ
ไม่ได้สั่นสู้
"เออ กรูขอโทษ เมิงออกไปก่อนนะ กรูจะเสร็จแล้ว นะ นะ"
"ม่าย เมิงเสร็จกรูแน่" แล้วมันก็รุกเข้ามา รุกเข้ามา
เยี่ยงมัจจุราชที่ตามคร่าพรากวิญญาณ(เวอร์ไปเหรอ โอเคๆ เพลาๆหน่อยก็ได้)
"เฮ้ยยย ไอ่...เมิงจะทำอะไรอ่ะ เอ้ยยยย หายใจลึกๆ นึกถึงบาปบุญคุณโทษไว้นะ เอ้อ
ไม่ใช่นึกถึงจรรยาบรรณ เอ้ยย!!!" ตอนนั้นผมหน้าซีดเผือด
ผมหลังชนฝาแล้วตอนนั้น มันเอามือเอื้อมมาข้างหลังผม ผมนะ หายใจขัดๆ
เหมือนจะเป็นลม เสร็จแน่แล้วกรู ตูดกรูไปแน่คืนนี้ โธ่!!!
ตอนแรกตั้งใจจะเรียกแม่ ปากกำลังจะร้อง
ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แมร่ง เล่นกรูตกใจหมด
มันเอื้อมไปหยิบขันข้างหลังตักน้ำมารดหัวผมแทน เล่นเอาเข่าแทบทรุด
"ไหนๆกรูก็เปียกแล้ว กรูขออาบน้ำด้วยคนนะ"

ผมกองลงไปอยู่กับพื้นห้องน้ำ
"เมิงทำกรูตกใจหมด"
"อาราย เมิงนึกว่ากรูจะทำอะไร กรูแค่จะเอาคืน กรูบอกแล้ว
กรูจะทำเมิงก็เพราะเมิงเต็มใจเท่านั้น" อือออออ กรูรักเมิงว่ะ คิดในใจนะ
ไม่กล้าพูด(ผิดหวังกันอ่ะสิท่า คนที่กะลังอ่าน คริๆ ผมไม่ใจง่ายหรอกขอโตด)
"กรูสระผมให้" มันบอกพลางกดหัวผม ผมนั่งลงบนขอบชักโครก
"ผมเมิงสวยดีเนอะ ใช้ยี่ห้อนี้นี่เอง
วันหลังกรูใช้มั่ง"ผมว่ามันก็คงตื่นเต้นเหมือนกันแหละ เสียงมันสั่นเครือ
" โห เมิง สุดยอด เลย นวดเก่งนี่หว่า"
"เออ ดิ ตอนเด็กๆ กรูนวดให้แม่ กรูบ่อย" ผมเงียบ(เพราะเคลิ้ม)
"เมิงรักแม่เมิงมากมั๊ย" ผมถาม มันยังคงขยำหัวผมอย่างนุ่มนวล
"เจ็บมั๊ย"มันถาม ขณะกะลังเล่นกับหัวผม ผมสั่นหัวงึกๆ
"รักสิ ที่กรูรู้จักความรักได้ เพราะคน 2 คน.....แม่กรู ....กับเมิง" อีกแหละ
เฮ้อออ
"ตอนที่กรูไม่มีแม่กรูเหมือนตกนรก เลยเมิงรู้ป่าว กรูหมดอาลัยตายอยาก
คิดไม่ออกว่ากรูจะอยู่ไปทำไม" มันยังคงพูดต่อ
"แล้วตอนนี้หล่ะ" ผมถาม เพราะอยากรู้แค่ว่ามันยังคิดแบบเดิมอีกรึปล่าว
"ตอนนี้เหรอ ไม่ว่ะ ตอนนี้กรูมีเมิง" โห กรูไปทำอะไรให้เมิงผูกพันได้ขนาดนี้ว่ะ
"ถ้ากรูไม่มีเมิงอีกคน เท่ากับชีวิตกรูเป็นศูนย์
เพราะลำพังชีวิตกรูก็ไม่มีค่าอยู่" น้ำลายผมแห้งทันที กลืนไม่ลงมันฝืดคอ
เมิงจะรู้มั๊ยว่ากรูกำลังจะไปจากชีวิตเมิง เมิงจะว่ายังว่ะ"

เราคุยภาษามนุษย์ที่สุดก็ช่วงนี้แหละครับ
ผมว่ามันยังมีเรื่องในใจอีกมากที่ผมยังไม่รู้

แต่จะทำไงได้ เมื่อถึงตอนที่ผมอยากรู้เรื่องชีวิตมันก็ทำได้แค่รับรู้แล้วหล่ะ
" อ้าว ก้มลง สิ กรูจะล้างหัวให้"
ผมทำตามอย่างว่าง่าย
"อ้อย(สมมุติว่าชื่ออ้อยแล้วกันนะ)....ถ้าวันนึงกรูไม่อยู่ เมิงจะทำไงว่ะ"
"ไม่รู้สิ ตอนแม่กรูตาย
แม่กรุก็ไม่บอกรูก่อนเหมือนแหละ...อีกอย่างกรูไม่อยากคิดหรอก
ทำไม....เมิงจะไปไหน"
"ปล่าว กรูแค่ถาม ถ้าเมิงกวนส้นกรูมากๆ วันนึงกรูอ่านหนีเมิงไปก็ได้"
"โอเค กรูสัญญา กรุจะไม่กวนตีนเมิงอีกแล้ว พอใจยัง" ผมพนักหน้า
"พอใจยังคร๊าบบบ" มันเอื้อมมือมาขยำนมผม
"ไอ่บร้า กรูจั๊กเดียม พอแล้ว ล้างหัวให้กรู กรูเสร็จแล้ว"
"คร๊าบ พ่อทูนหัว" เออ เพิ่งรู้ว่า

มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก"
.............................................
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน
แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ
ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ
"เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
"รู้สึกอะไร" อ้าวเวนมันได้ยินด้วย
"ปล่าว กรูพูดเล่น" "บร้ารึปล่าว พูดคนเดียวก็เป็น"
เออ กรูบร้า แล้วไอ่ตัวที่ร้องเพลงฉ่อย
เพลงอีแซวอยุ่ในห้องน้ำนี่คือคนดีงั้นเหรอ
มันอาบน้ำเสร็จออกมาร้อง เฮ้ยย กรูไม่ได้เอาชุดมา
"เดือดร้อนกรูอีกนะเมิง"
"ก็ใครหล่ะ ทำกรูเปียก" มันตัดพ้อ
ผมเดินไปหยิบชุดนอนให้มัน
"โห นี่เมิงใส่ชุดอย่างงี้เหรอ " ชุดนอนมันแปลกตรงไหนว่ะ คิดในใจ
"จะใส่ไม่ใส่ "
"เออ ใส่ " ............................."แมร่ง
เป็นไงกรูเหมือนไอ่บร้าเชนป่าว" ผมงง ใครคือไอ่เชน
" เออ เหมือนๆ"ผมตอบขณะนี่กะลังนอนรอมันอยู่บนเตียง(จ๊าก ไม่ได้นอนรอนะ )
มันกระโดดโครมลงบนเตียง........................
"เตียงเมิงนุ่มจัง"
"เออ เป็นไง ดีกว่านอน หลุมหลบภัยห้องเมิงใช่ป่าว"
"ก็ห้องเค้ารกนิ ไม่มีใครจัด แฟนก็ไม่มี ไม่มีใครรัก" มันพูดเชิงน้อยใจ
"ไปเรื่อยนะเมิง กรูจะนอนแล้ว ปิดไฟ"
" โอเค " ไฟดับสนิท สมองผมก็ตื้อสนิทเหมือนกัน
...................

มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก"
.............................................
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน
แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ
ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ
"เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
"รู้สึกอะไร" อ้าวเวนมันได้ยินด้วย
"ปล่าว กรูพูดเล่น" "บร้ารึปล่าว พูดคนเดียวก็เป็น"
เออ กรูบร้า แล้วไอ่ตัวที่ร้องเพลงฉ่อย
เพลงอีแซวอยุ่ในห้องน้ำนี่คือคนดีงั้นเหรอ
มันอาบน้ำเสร็จออกมาร้อง เฮ้ยย กรูไม่ได้เอาชุดมา
"เดือดร้อนกรูอีกนะเมิง"
"ก็ใครหล่ะ ทำกรูเปียก" มันตัดพ้อ
ผมเดินไปหยิบชุดนอนให้มัน
"โห นี่เมิงใส่ชุดอย่างงี้เหรอ " ชุดนอนมันแปลกตรงไหนว่ะ คิดในใจ
"จะใส่ไม่ใส่ "
"เออ ใส่ " ............................."แมร่ง
เป็นไงกรูเหมือนไอ่บร้าเชนป่าว" ผมงง ใครคือไอ่เชน
" เออ เหมือนๆ"ผมตอบขณะนี่กะลังนอนรอมันอยู่บนเตียง(จ๊าก ไม่ได้นอนรอนะ )
มันกระโดดโครมลงบนเตียง........................
"เตียงเมิงนุ่มจัง"
"เออ เป็นไง ดีกว่านอน หลุมหลบภัยห้องเมิงใช่ป่าว"
"ก็ห้องเค้ารกนิ ไม่มีใครจัด แฟนก็ไม่มี ไม่มีใครรัก" มันพูดเชิงน้อยใจ
"ไปเรื่อยนะเมิง กรูจะนอนแล้ว ปิดไฟ"
" โอเค " ไฟดับสนิท สมองผมก็ตื้อสนิทเหมือนกัน
...................

ท่ามกลางความมืดและเงียบสงัด ผมได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นอย่างชัดเจน
เพราะความตื่นเต้น บวก ตื่นตระหนก
ที่ต้องมานอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับชายที่ตัวเงอไม่เคยไว้ใจ กระซิกๆ
แต่มีอีกเสียงนึงที่ยังคงก่อกวนเสียงเต้นของหัวใจผม
"เอ้ย" ผมเอาแขนกระทุ้งมันเบาๆ "หายใจเบาๆสิวะ หายใจอย่างกะวัว"
"เออ ให้กรูหยุดให้ใจไปเลยดีมั๊ย" แน๊ ช่วงนี้รู้จักประชดประชัน "เออ เอาดิ"
แล้วก็เงียบไปอีกสักพัก
"เป็ด... กรูขอกอดเมิงได้มั๊ย " จึ๋ย ผมฟังแล้วจั๊กเดียม
"เมิงไม่ตอบกรูถือว่าเมิงอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วน๊า" พูดเสร็จ
แมร่งมาเลยครับ ท่อนแขน วางพาดแหมะ บนหน้าอกผม ผมนอนแข็งไปทั้งตัว
"ท่าไมหายใจแรง" มันยังมีหน้ามาถาม
"แมร่ง เมิงก็ลองนอนให้ผู้ชายกอดมั่งสิวะ แล้วจะรู้"
สักพักมาแล้วครับท่อนขาพาดขวางอย่างไม่เกรงใจ
"เอาขาเมิงลงไปอีก จะโดนไข่กรูอยู่แล้ว แมร่งชักเอาใหญ่" มันค่อยลากขาลงไป
ผมนอนนิ่งไปสักพัก หาจังหวะ คุยเรื่องนั้นกับมัน แมร่งร้อนก็ร้อน เกร็งก็เกร็ง
กลืนน้ำลายไม่ลงคอ
"ตัวเมิงนุ่มจัง หอมด้วย" เฮ้ออออออออ ผมทำอะไรอยู่เนี๊ยะ
......................................................................
มันกอดผมแน่น ยังกะลูกลิงกอดแม่ ผมน๊าก็ยอมมันช่วงนั้น
มันบอกว่า"กรูไม่เคยกอดใครมานานแล้วตั้งแต่แม่กรูเสีย"
"เออ เมิงเห็นกรูเป็นแม่เมิงเหรอ สาดดดดด"
"ปล่าว แต่กรูอยากให้เมิงเป็นแม่คุณทูนหัวของกรู กรูจะรักเมิงไปจนกว่ากรูจะตาย"
"โห แมร่ง จะรักกรูถึงพรุ่งนี้เองเหรอ" ผมแซว เพราะกะว่าถ้ามันทำไร
พรุ่งนี้ตายแน่
" เอ้ย สาดด กรูไม่ตายเร็วขนาดนั้น แช่งกรูเหรอ"
แล้วเด็กผีโกยเถอะโยมก็เข้าสิงมัน
มันจีเอวผมจนเตียงขย่ม(ถ้าใครอยู่ข้างล่างคงคิดว่าเราล่อกันแหง๋ม)
.."พอเมิงกรุหายใจไม่ทัน" ผมหัวเราะ หายใจไม่ออกเลย เหนื่อยด้วย
มันก็ยังกอดผมแน่นเหมือนเดิม
"ขอกรูกอดเมิงอย่างงี้ทั้งคืนนะ"
"เออ แต่เมิงช่วยเอาหมอนเน่าออกไปไกลๆหน้ากรูหน่อยเถอะ เดี๋ยวหน้ากรูเป็นสิว"
มันหยิบหมอนเน่ามันออกมา ยัดจมูกผม " เอ้ยยยยยยยย" ผมกลั้นหายใจ
กะว่าสงสัยได้ตายเพราะหมอนนรกนร่แน่เลย สักพักมันก็เขว้งหมอนออก ผมเขกกะโหลกมัน
2 โป๊ก กอดจะโดนกอดเหมือนเดิม
"มีความสุขจังเร้ยยยยกรู" เออ เมิงสุข แต่กรูทุกข์ขนัด
"เมิงเล่านิทานให้กูฟังหน่อย"
"เมิงจะบร้าเหรอ สาดด โตเป็นกระซู่ ยังจะฟังนิทาน"
มันก็อืมๆๆ เพลียๆ
ผมเลยนึกออกเล่านิทานที่แต่งเองเลย เรื่อง "กรูจะทิ้งเมิงไปแล้วนะ ไอ่ฟาย
ฮือๆๆT_T" (อันนี้แต่งเองนะ คริๆ)
ผมเริ่มเล่าตั้งแต่ กาลครั้งนึงนานมาแล้วมีเด็กวัด 2 คน บราๆๆๆๆ แต่งเองสด
มันก็นอน อืมๆๆ ไป ......... จนมาถึงกลางเรื่องผมวกเข้าเรื่อง
"อ้อย(ขอยืมชื่อที่ชาวพันทิพย์ตั้งให้หน่อยนะ) กรูมีเรื่องจะบอก"
"อืม"
"กรุเคยบอกใช่ป่าวว่ากรูอยากเป็นกระจ๊วต"
"อืม"
"วันนั้นเพื่อนกรูโทรมา........................ให้กรูสมัครที่สายการบิน......"
".........(เงียบ)............"
"กรูเลยลองสมัครดู ปรากฎว่า..........." ผมหายใจยาวววว "กรูสอบได้ว่ะ แล้วๆ
แล้วกรู เอ่อ กรู ต้องไปอยู่ (รัฐนึงแถบตะวันออกกลาง) "
" กำหนดตรวจร่างกายกรูวัน ที่ 24 สค(คือพรุ่งนี้ของผม)
แล้วกรูต้องไปวันที่....(ขอไม่บอกนะ กลัวแฟนขับ
ไปขับไล่).....กรูจะไม่ได้อยู่กับเมิงอีกแล้ว เมิงได้ยินมั๊ย"
เอะ ทำไมมันเงียบผิดปกติ ผมลองย้ำอีกครัง "ได้ยินมั๊ย" มันยังไม่ตอบ
เลยเอามือสะกิด "เฮ้ยๆไ ไร้ซึ่งอาการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น เวร แมร่ง
หลับไปแล้วววว โอ้ยยยยยยยยย กรูอุตส่าห์ เฮ้อ..........

ผมผล๊อย หลับไปตอนไหนไม่รู้ รุ้แต่นานน่ะ กว่าจะหลับ เพราะอึดอัด ตื่นมาอีกที
ไม่เห็นมันแล้ว แม่บอกว่า " อ้อย สั่งไว้ว่า มันไปทำงานก่อน เข้างานกะเช้า"
"มันกลับไปกี่โมงแม"
" 5 โมงได้มั้ง"
..................................................................

วันเดียวกันนั้นเองผมตัดสินใจลาพักร้อน 3
วัน(ก็ตั้งแต่วันแรกที่ตั้งกระทู้หน่ะแหละ...จนถึงวันนี้)
ผมไปทำงานเข้ากะเย็นเลยไม่ได้เจอมัน ตอนเย็นโทรหามันไม่ได้เพราะ
เค้าห้ามใช้โทรศัพท์ ตอนอยู่ในสนาม วันนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน
จนมาถึงวันจันทร์ผมหยุดพักร้อน จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน
มันโทรมาที่บ้านบ้างแต่ก็คุยได้แป๊บเดียว(ตอนวันจันทร์ที่ผมบอกว่าผมต้องไปแล้ว
มันมาอีกแล้ว นั่นแหละ แม่เรียกว่ามันโทรมา)
เพราะว่าผมหยุดมาต้องลากกะทำงานแทนผม
.............................................................
พรุ่งนี้ผมไม่ได้อยู่โพส เพราะต้องไปตรวจร่างกายที่เวชศาสตร์การบิน
กะว่าวันเสาร์ ว่าง จะคุยกับมันให้รู้เรื่อง .........................
....................................................
ยังไงผมรบกวนฝากกระทู้นี้ด้วยนะครับตอนผมไม่อยู่ 2-63 วันนี้
ช่วยจัดกระทู้ไม่ให้มันเน่า(สั่งเสีย) แล้ววันเสาร์ผมสัญญาว่า
ผมจะมาเล่าให้ฟังว่าสุดท้ายเรื่องของเรามันจะจบยัง

................ท้ายนี้แล้วก็ฝากไว้ให้ช่วยหน่อยนะครับ
1.ผมควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้
2.ควรจะมีวิธีบอกมันยังไงให้มันเสียใจน้อยที่สุด
3.ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะเลือกใครระหว่าง เอ่อ (ไม่รู้จะใช้คำว่ายังไง)มัน
กับงาน
4. คิดว่าต่อไปผมควรจะทำยัง เฮ้อออ สับสนเล็กน้อย เอาเป็นว่า
วันนี้ผมแค่นี้ก่อนนะครับ ยังไงฝากกระทู้นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ
ดูแลแทนผมด้วยน้า.........................