เส้นบาง-บาง ของความทรงจำ(จบแล้ว) by ศิวพร ไตรภพ

เก็บ

บางอย่างเก็บ จนกลายเป็นขยะ

เคยไหมขายก็เสียดาย เอาไว้ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์

เงียบ

เงียบไป ไม่ได้แปลว่า หลงลืม หรือไม่คิดถึง แต่เงียบไปเพราะกำลังใช้ "สติ"

จัดลิ้นชิ้นความคิด ลื้อสิ่งที่เก็บไว้เอาออกมา ให้เรายิ้มพร้อมหัวเราะ หาย .. หายไปจัดการกับชีวิตมา และก็ .. ค่อนข้างเหนื่อย  กับอะไรที่มันไม่เป็นระบบแต่อยู่ในระเบียบ ควบคุมไม่ได้ บังคับไม่ได้ เหมือนกับน้ำ ที่เรารู้ว่ามันจะขึ้น แต่ก็ไม่รู้จะขึ้นแค่ไหน เหมือนกับฝน ที่เรามองเห็นฟ้าครึ้ม ๆ ก็รู้ว่าจะมีหยาดละอองลงมา แต่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าจะหนักหนา เบาบาง หรือลมพัดพาไปตกที่อื่น เหมือนกับใจ ที่เรารับรู้กับคนตรงหน้า ว่า ไม่ได้มีความหมายใดมากไปกว่า กว่า..มิตรภาพที่เราเลือกให้เป็นเส้นทางเดินคู่ขนานไป เพียงแต่เส้นขีดแบ่งบาง ๆ ระหว่างนั้น .. มันอาจจะบางจนเกินไปบ้าง เลยทำให้เห็นคล้าย ๆ กับเศษฝุ่นขาว ๆ ของชอล์กเขียนกระดาน ที่เรารู้ว่านั่น คือ รอย แต่กับไม่ยอมรับรู้ว่า มันเป็นเส้นที่เขียนไว้ อย่าง บาง - บาง คงเพียงเท่านั้น  ที่พยายามจะรักษาระดับของใจไว้ ไม่ให้มากไปกว่านี้ แต่คงไม่ต้องพยายามในส่วนน้อย เพราะรู้อยู่แล้วว่า มันไม่เคยมีน้อยกว่านี้ รำพึงรำพันไปแล้ว  และไม่ได้อยากให้เลือนหายไปเหมือนกับครั้งก่อน ๆ มา ความรู้สึกดี ดี ความทรงจำดี ดี ก็ขอให้ยังอยู่ ความโกรธ ไม่เคยทำให้ใครดีขึ้น และไม่มี  ความผิดสถานใดที่ความรักให้อภัยกันไม่ได้ และเมื่อวันหนึ่งที่คุณเกิดบังเอิญได้อ่าน ได้รับรู้ .. ถึงคนตรงนี้ อยากถามคุณกลับคำเดียวว่า คุณยังรู้สึกต่อกันเหมือนวันแรกเจอหรือเปล่า