ณ ร้านข้าวต้มในคืนหนึ่ง คนสองคนกับบทสนทนาแสนอันเรียบง่ายตามประสาคนคุ้นเคย
บลา บลา ๆๆๆๆๆๆ
ประโยคหนึ่งกล่าวว่า
เค้า!!!! อืมมมมม นะ.....อยากมีบ้านปูนเปื่อยสวยๆ ติดภูเขา ไว้นั่งจิบกาแฟ ฟังเสียงนกในยามเช้า
แต่สะดุดตรงคำถาม แล้วคุณจะนั่งดื่มกาแฟกับใคร??? ใช่สิ+++!!!! ชีวิตจะแบ่งปันกับใคร??
คุณรู้ตัวไหมว่า คุณเป็นคนโชคดี
มีผู้คนมากมายรายล้อม และพร้อมจะยอมให้ ให้ อยู่เสมอ
ร้อยคนที่เจอะเจอ พันคนที่อยากจะทำ ทำเพื่อคุณ
ใช่ไหม คุณรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่ว่าคุณยื่นมือออกไปเมื่อไหร่ก็เจอ
เวลาที่มีความสุขใจ ใครเล่าที่เราคิดถึงก่อน?
เวลาที่มีเรื่องทุกข์ใจ ใครกันเล่าที่เราคิดถึงก่อน?
ชีวิตคนเรามีทุกข์มากกว่าสุข
เวลามีความสุข มีคนมากมายที่พร้อมจะแบ่งปันความสุข
ไม่เพียงแต่เฉพาะคนรัก กระทั่งเราเองยังสามารถอยู่ตัวคนเดียวได้
แต่ไม่ใช่จะทุกคน ที่พร้อมจะแบ่งปันความทุกข์ของเรา
ใคร คือ คนที่พร้อมแบ่งปันความทุกข์กับเราด้วย
.............
ในเวลาที่มีความทุกข์เศร้า เราคิดแบ่งปันกับใคร?
ในช่วงชีวิตหนึ่ง .. เราจะมีใครบางไหมนะ
ใครบางคนที่ต่อกันติดแม้ไม่ต้องสบตา
ใครบางคนที่แม้ไม่ต้องเอ่ยวาจา ก็รู้ว่าต้องการสิ่งไหน
ใครบางคนที่ไม่เคยเอ่ยปากว่ารัก ก็รู้ใจ
ใครบางคนที่หันหลังไปพันครั้ง ก็ยังไม่เคยเกลียดเลย
อ่านแล้วนะ อ่านข้อความที่คุณส่งมาให้ มันยาวมาก
มากเสียจนอยากจะเรียกมันว่า เป็นข้อความสั่งเสียของคุณก็ว่าได้
นับว่าเก่ง ที่ยังทรงสติของตัว เขียนความระลึกถึงใคร ๆ ได้มากมาย
อยากบอกกับคุณว่า ขอบคุณ ขอบคุณนะ
ขอบคุณมากยิ่งกว่า ที่ให้ ใคร คนนั้นเป็นฉัน
และนั่น คงหมายถึงว่า ฉัน ช่างเป็นคนโชคดียิ่งกว่าใคร ๆ
สติสุดท้าย ในยามเจ็บปวดอ้างว้าง
ใครบางคนนั้นกลับคิด คิดถึงในเรื่องราวต่าง ๆ ที่มีต่อกัน
ยามทุกข์ที่สุดแล้ว เราเลือกจะคิดถึงใคร
อ่านแล้วอยากขอบคุณผู้คนเหล่านั้น
คนเรา เมื่อความตายมายืนอยู่ตรงหน้า
และพร้อมจะจับมือลากสติออกไปด้วยในทุกขณะ
ความโดดเดี่ยวในจิตใจ ย่อมร้องหาใครสักคนเป็นแน่แท้
จะยึดเหนี่ยว หรือ จะปล่อยวาง
หัวใจเราเองใช่ไหม ที่เป็นผู้กำหนด หาใช่ใครไหนเลย
