วันพุธที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2563

ตรัง-กรุงเทพ

ขอบคุณ เพื่อนคนพิเศษ ที่ดูแลตลอดการเดินทาง
 นึกย้อนเหตุการณ์วันนั้น ยังมึน ๆ เอียง ๆ อยู่ 

ตั้งใจมาเที่ยวแบบสบาย ๆ แต่ไม่ได้อยากรบกวนอะไร เลยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า
มาถึงแล้วก็ยังละล้าละลังว่าจะโทรหาดีมั้ย  แต่ วินาทีนี้ อยู่ตรงนี้แล้ว 
เลยรวบรวมความกล้า โทรหาอีกที คนเซอร์ไพรส์มักจะเจอเซอร์ไพรส์กว่าเสมอ 

เสียงน่ารักต่อว่า ถ้าไม่มาตรังจะไม่โทรหาใช่มั้ย 
แฮร่ ก็เกรงใจนี่ค่ะ 
เราคุยกันอีกนิดหน่อย แอดไลน์กันไว้ เป็นสัญญาลักษณ์ว่า ได้รู้จักกันแล้ว

....
คนใจดี ก็ยังเป็นคนใจดี  คนดูแลห่วงใยตลอดการเดินทาง ทั้งตรังและสงขลา
แอบเป็นไกด์เล็ก ๆ ให้ในระหว่างทางที่เดิน แนะนำเรื่องราว บอกเล่าระหว่างกัน
มีบ่น มีปลอบ มีบอก ทั้งที่ตัวเองงานยุ่ง แต่ก็ยังแอบเวลามาดูแล เด็กกรุง(เก่า)หลงทาง

ทั้งที่เรา ต่างก็เป็นคนแปลกตา ที่ไม่เคยเจอหน้ากันเลย - ขอบคุณจริง ๆ นะคุณ
และจริงอย่างที่คุณเอ่ยว่า มิตรภาพมันมีเส้นบาง ๆ ผูกกันไว้เสมอ
เราจะอยู่เป็นมิตรแท้ต่อกัน นับ จากนี้ไปใช่มั้ยคุณ 


คุณค่ะ
มือที่ส่งมาให้ตั้งแต่วันวาน ได้รับแล้ว อบอุ่นมาก และ ขอบคุณ นะคะ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น