ทบทวน ว่า "ทำไมเราถึงรักใครบางคน"

ช่วงชีวิตของความรักคนเรา ไม่สามารถมีใครกำหนดได้ว่าจะรักกันวันไหน จะชอบกันเวลาไหน จะเบื่อกันเวลาใด อีกกี่ปีจะเลิกกัน 

บางคนคบกันมาเป็น 10 ปี วางแผนแต่งงาน สร้างเรื่องหอ ซื้อรถร่วมกันเป็นหมั้นเป็นเหมาะ
จู่ๆก็มีอันต้องเลิกรากันไป ทั้งไปเจอคนใหม่ พ่อแม่กีดกัน หมดรักกัน หลากหลายเหตุผลที่
สร้างให้คนรักกัน และเลิกรากันได้ ถึงจะเลิกกันไปแล้วขอให้เก็บความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันไว้
พยายามทำชีวิตให้ร่าเริง ปล่อยวางความทุกข์ไว้ เก็บเกี่ยวความสุขที่มีอยู่รอบข้างไว้แทนที่
จะมานั่งทุกข์ 

รักอย่างเดียว, ไม่พอ, รักแล้วต้องเข้าใจกัน

เราไม่เคยเป็นคนแปลกหน้าของความสุข แต่ความทุกข์ก็ไม่ใช่เพื่อนผู้ห่างเหิน

บางคำถามไม่ได้ถามเพราะว่าเราอยากรู้ แต่ถามเพราะอยากให้เค้ารู้ว่าเราเป็นห่วง

เราไม่อาจหาเหตุผลได้ง่ายง่าย 
ว่าทำไมเราถึงรักใครบางคน 

เราแค่เลือกที่จะเดินตามเสียงหัวใจก็เท่านั้น.

เราไม่สามารถฝืนใจได้นานนักหรอกในความรัก 

ฝืนใจทำเป็นไม่รักก็อึดอัด ฝืนใจทำเป็นรักก็ไม่ใช่.

เรา?อาจ?อยาก?มี?ตัว?ตน?ใน?สาย?ตา?ใคร?บางคน? 
จน?ไม่รู้?เลย?ว่า? การ?พยายาม?นั้น? อาจ?เป็น?เรื่อง?น่า?
รำคาญ?ใน?สาย?ตา?ของ?เค้า?ก็?ได้.

ให้ความคิดของเราทำงานแบบเครื่องหมายไปยาลใหญ่? คิดถึงสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย 
ไม่ใช่เครื่องหมายไม้ยมก คิด?ซ้ำๆ แต่เรื่องเดิมๆเราอาจทุ่มเทเพื่อบางสิ่ง
จนลืมไปว่ายังมีสิ่งอื่นที่สำคัญไม่น้อยไปกว่า

การที่เรายอมใครบางคนตลอด อาจไม่ได้เป็นเพราะเรารักเค้ามาก
แต่เป็นเพราะเรายังรักตัวเองไม่มากพอต่างหาก วิธีที่จะทำให้หัวใจมีพลัง
คือการมีความหวัง
วิธีที่จะทำให้หัวใจเบาสบาย คือการรู้จักปล่อยวาง 
ต่อให้เรามีขนาดหัวใจเท่ากัน เราก็ยังจดจำเรื่องของกันและกันไม่เท่ากันอยู่ดี

บางครั้ง

มันก็ไม่สำคัญเลยว่า

ใครเป็นคนรักใครก่อน

เพราะสุดท้ายที่ทำให้ความรักแตกต่าง

คือใครกันที่หมดรักก่อนต่างหาก ในคืนที่หวั่นไหวเพราะคิดถึงใครบางคน หลายครั้งแม้ง่วงนอนแค่ไหน ก็ยากจะข่มตาให้หลับลง

ไม่ใช่ความเงียบหรอกที่ทำให้เรารู้สึกเหงา 
ความคิดที่เกิดขึ้นในความเงียบนั้นต่างหาก 
ที่ทำให้เราเหงา