วันอังคารที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2559

เหมือนใครคนนั้นของใจ จะไม่จับมือกับฉันอีกต่อไปแล้ว

มันคงเป็นเวรกรรมที่ฉันทำกับใครต่อใครไว้
เมื่อใครสักคนที่รักเข้ามาอย่างจัง ความรู้สึกนั้นจึงสะท้อนกับมาหาตัวเองเต็มๆ

#เคยคิดว่านี่คือบุญ คือวาสนาที่เรามีต่อกัน
#แอบหวั่นว่าเวรกรรมจะตามสนองเรารึเปล่า

เคยเล่าให้คุณฟัง เกี่ยวกับ "รักแรกพบ fist impression"

First Impression

ที่่ฉันเองใจร้าย หักอกเค้าแบบพบเจอหน้ากันอีกไม่ได้ จะด้วยเหตุผลใด ฉันผิดเอง"อยากจะฝากคำขอโทษถึงคน#คนนั้น# 

วันนี้ฉันเจอกับตัวเองแล้ว(เราหายกันนะ)


ฉันเอง .. ก็ไม่เคยรู้สึกเสียศูนย์เท่ากับครั้งนี้

เหมือนใครคนนั้นของใจ
จะไม่จับมือกับฉันอีกต่อไปแล้ว

ความรู้สึกที่เรา เว้นว่างไว้ เป็นระยะห่างของทางขนาน
ให้ เรา ยังพอมองเห็นกันในสายตา ไม่ห่างกันกว่าหนึ่งเอื้อมมือ
บัดนี้ เส้นทางที่คดเคี้ยว กลับแตกออกเป็นสองทางแยกกันไป
ไม่เหลือให้เห็นเป็นเส้นทางวางไว้คู่กันเหมือนที่เคยผ่านมา


ฉันสูญเสีย เป็นความรู้สึกที่ไม่อาจบอกออกมาได้
แข้งขาออกจะอ่อนแรง ก้าวสะเปะสะปะ จวนเจียนจะล้มลง
ไม่อาจ ยืน อย่างทะนงตนได้เหมือนวันเก่า ๆ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น